Hadassa is al jaren actief raadslid in Enschede voor de Christen Unie en zet zich bevlogen in om maatschappelijke problemen in de stad aan te pakken. Zo wil ze de kloof tussen arm en rijk verminderen, de schuldenproblematiek aanpakken: 1 op de 5 inwoners heeft schulden ! Daarnaast vindt Hadassa dat welzijn en zorg veel meer op elkaar aan moeten sluiten en we meer oog moeten hebben voor de (overbelaste) mantelzorgers. Als lid van de werkgroep netwerksamenwerking en ambassadeur Samen1Enschede wil Hadassa echt wat doen aan het verminderen van de oplopende cijfers Eenzaamheid. We gingen met Hadassa in gesprek.
Omkijken, zorgen voor elkaar met de paplepel ingegoten
Het naar elkaar omzien, ontmoeten en helpen is Hadassa vanuit haar gezin en christelijk geloof met de paplepel ingegoten. Als oudste kleinkind ging Hadassa vanuit Twente regelmatig met haar ouders naar Friesland naar haar opa en oma. Zij had een speciale warme band met opa en oma. Vanwege fysieke problemen hadden beiden extra zorg en ondersteuning nodig. Hadassa nam een stukje (tijdelijke) zorg op zich. Vanaf haar 15e heeft Hadassa groepen begeleid door heel Europa en kindertehuizen in Roemenië bezocht.
Waar komt de politieke interesse vandaan?
In 1998 is Hadassa in Enschede bestuurskunde gaan studeren. Al snel werd zij lid van de studentenvereniging RSK. In 2001 heeft ze haar man in Enschede ontmoet. Van jongs af had Hadassa politieke belangstelling: ze volgde de troonrede, verdiepte zich vanaf haar 14e in verkiezingsprogramma’s, en werd op haar 17e lid van de Reformatorische Politieke Federatie (RPF). Een van de twee voorlopers van de ChristenUnie. Ze werd al gauw gekozen in het landelijk jongerenbestuur. Van 2002 tot 2008 werd Hadassa raadslid in Enschede na 2018 opnieuw.
De impact van de vuurwerkramp
Sinds de vuurwerkramp veranderde het leven van Hadassa Meijer radicaal. Haar huis stond in Roombeek en werd door de vuurwerkramp volledig weggevaagd. De ramp heeft grote impact gehad op haar en de hele stad. Na de ramp hebben de protestantse en katholieke kerken de handen ineen geslagen voor een ontmoetingsplek. . Inmiddels is dit het Huis van Verhalen geworden, niet meer verbonden aan een kerk. Hier kunnen mensen komen voor een gesprek. Er worden o.a. buurtmaaltijden gemaakt en handwerkochtenden georganiseerd . Hadassa is als adviseur en coördinator verbonden aan het Huis van Verhalen. Dit soort activiteiten leiden tot ontmoetingen en contacten. Hadassa vindt het belangrijk om echt naar mensen te luisteren. Wat ik na de ramp gemerkt heb is dat als je echt luistert en aandacht hebt er echt verbinding en contact tussen mensen ontstaat: dit leidde destijds echt tot gemeenschapszin.
Wat zou je willen veranderen in de samenleving?
Ik vind dat mensen naar elkaar toe veel meer waardering moeten uitspreken. Veel meer focus op het creëren van echte laagdrempelige ontmoetingen! Werken aan een community gemeenschap. Je ziet behoefte aan connecties. Als samenleving zijn we steeds meer gericht geraakt op onszelf in plaats van op de ander. Maar als we alleen maar van de emotionele bankrekening van de ander pinnen dan wordt de samenleving leeg. Als we allemaal beginnen met storten op de emotionele bankrekening van de ander, dan is er ook weer iets voor de ander om door te geven (Covey).
Werken aan een samenleving waar we naar elkaar omkijken.
Het is een kleine moeite om complimenten geven en meer oog te hebben voor elkaar. Terugkrijgen van verbinding/relatie/contact met mensen is niet in geld uit te drukken. Eenzaamheid zou er eigenlijk niet mogen zijn. We moeten als samenleving ervoor zorgen dat er een infrastructuur is waar mensen waardevolle contacten hebben en een luisterend oor kunnen vinden en bieden, zonder vooroordelen. Vrijwilligers hebben daar een belangrijke rol. Hiervoor hoeven we niet naar de overheid te kijken, maar kunnen we onszelf vragen, “Wat kan ik vandaag doen om het leven van die ander waarde te geven, en daardoor krijgt mijn leven ook waarde. En als iemand iets voor jou wil doen of betekenen? Neem dat dan van harte in ontvangst. “Je moet de ander de zegen van het geven niet ontnemen”. Als we onszelf en elkaar de vraag blijven stellen, wat kan ik doen voor de ander, en zie ik hem of haar echt, dan ontstaat er ook meer bewustwording.